Przystojny koszykarz, inteligentny, zabawny i z planami na przyszłość – mógłby mieć każdą dziewczynę w szkole, na jedno jego skinienie ustawiłyby się w kolejce i wdzięczyły z nadzieją, że to właśnie ją zauważy. A Kamil wybiera Oliwię. Jej nie było w gronie czekających na jego skinienie, ale nie można też powiedzieć, że go nie zauważyła. Pasowali do siebie idealnie i pewnie żyliby długo i szczęśliwie, gdyby nie… choroba. Czyja? Jak bardzo wpłynie na ich życie? Z czego będą musieli zrezygnować? I czy wyjdą z tej próby zwycięsko?
Kiedy dotyka nas choroba warto mieć obok siebie bliską osobę, a najlepiej kilka, bo tylko wtedy zawsze znajdzie się ktoś, kto potrzyma za rękę, zrobi popcorn i włączy film, nie pozwoli zaginąć w odmętach rozpaczy. W tej książce postacie drugoplanowe są równie ważne jak te, których historię opowiada.
Myślę, że warto poświęcić wieczór lub dwa na poznanie historii Kamila i Oliwii i sprawdzenie, czy kończy się takim happy endem, jakiego można się spodziewać, czy może niekoniecznie.